Kolarstwo górskie (MTB – z ang. mountain biking) – forma kolarstwa, uprawianego za pomocą rowerów górskich, których konstrukcja umożliwia poruszanie się w trudnym terenie.
zdjęcie: bikeradar.com
Cross-country – (XC)– które są rozgrywane na rundach, zwykle o długości od 6 do 8 km, które zawodnicy pokonują kilka lub kilkanaście razy w trakcie jednego startu. Zawodnicy ruszają wspólnie ze startu zatrzymanego. Od 2005 roku, podobnie jak w kolarstwie przełajowym, zawodnicy mogą korzystać z narzędzi i części zamiennych dostępnych w wyznaczonych do tego celu boksach. Ewentualnych napraw muszą jednak dokonywać sami. O zwycięstwie decyduje wyłącznie kolejność dotarcia zawodników do mety. Zawody seniorów trwają około 2 godzin.
All moutain (AM) – to odmiana XC, jeździ się na rowerze podobnym jak do wyścigowego cross-country (amortyzator może mieć większy skok, a opony przystosowany do tej jazdy bieżnik i szerokość), tylko agresywniej, szybciej i czasami w trudniejszym terenie. W zależności od interpretacji, kraju i producenta, termin oznacza formę pośrednia między XC, a Enduro, albo tożsamą z enduro.
zdjęcie: bikeradar.com
Enduro – jest to dyscyplina znajdująca się między XC a freeridem, polega na jeżdżeniu po wyznaczonych przez siebie trasach, w każdym terenie. W enduro jeździ się, gdzie chce, tam, gdzie wg ridera jest najlepiej i najbardziej ciekawie. Rowery do tej odmiany kolarstwa wykazują różnie dobrane cechy pośrednie między XC a FR takie, jak waga i wytrzymałość, kąty ramy, skok zawieszenia. Odbywają się zawody zaliczane do Enduro, ale w rzeczywistości jest to styl jazdy nie mający na celu wyczynu i rywalizacji.
Maraton (MX, MT) – uprawiany jest na rowerach podobnych w konstrukcji do rowerów do XC, ale polega na przejeździe długiej trasy od 50 do około 200 km, głównie w terenie. W maratonach rozgrywane są oficjalne zawody, od 2004 roku organizowany jest puchar świata pod auspicjami UCI.
zdjęcie: yourmtb.com
Rowerowa jazda na orientację (MTBO, RJnO) – stanowi połączenie maratonów rowerowych i klasycznego biegu na orientację. Zawodnicy startują na rowerach przystosowanych do maratonów, ale dodatkowo wyposażonych w mapnik. Celem jest zaliczenie jak największej liczby punktów kontrolnych w jak najkrótszym czasie.
Street – przemieszczanie się po mieście wykorzystując elementy jego infrastruktury (murki, pomniki etc.) jako przeszkody.
zdjęcie: thefullwiki.org
Trial – dyscyplina, gdzie zawodnik ma do pokonania krótką trasę, na długości której poustawiane są różne (całkiem spore) przeszkody. Ludzi uprawiających ten sport możemy zobaczyć także w mieście (skoki po elementach infrastruktury miejskiej).
Kolarstwo ekstremalne zwane też kolarstwem grawitacyjnym – rodzaj kolarstwa górskiego uprawianego na silnie nachylonych stokach naturalnych, lub specjalnie przygotowywanych trasach. Wspólną cechą jest pokonywanie silnie nachylonej trasy obfitującej w liczne naturalne lub sztuczne przeszkody (muldy, koleiny, ostre wiraże, skocznie). W niektórych dyscyplinach (freeride, slopestyle, dirt jumping) przejazdy obfitują w liczne skoki oraz wykonywanie przeróżnych sztuczek ("tricków") w powietrzu – podobnie jak alpejskich konkurencjach narciarskich zjazdowiec musi skupić się na wybraniu optymalnej drogi, nie tracąc przy tym trakcji.
Zjazd (ang. downhill, DH) – indywidualny zjazd rowerem na czas po stromych, naturalnych stokach. Ścieżki zjazdowe są często bardzo wąskie, kamieniste czy poprzecinane wystającymi korzeniami. Zawodnicy ścigają się na tej samej trasie, w pewnych odstępach czasu od siebie. Wygrywa najszybszy.
Freeride (FR) – przypomina nieco DH, ale ma mniej formalny charakter, mający w zamyśle przypominać "wolny" styl uprawiania zjazdów z lat 80. Zawody FR mają zawsze mało sformalizowane zasady, które różnią się między sobą, zależnie od tego kto je organizuje. W klasycznym przypadku polegają one na starcie ze szczytu wzgórza i dotarciu dowolnie wybieraną przez zawodników trasą do mety położonej u jego stóp. W jednych wariantach mierzony jest czas przejazdu, a w innych decyduje kolejność dotarcia do mety. Dziś organizuje się wiele typów zawodów freeride'owych, w których liczy się przede wszystkim styl jazdy, czyli poziom trudności wykonywanych tricków oraz liczba upadków.
Dual slalom (DS) – polega na równoległym zjeździe po dość stromej trasie, która jednak może się miejscami wznosić, dwóch zawodników, którzy są wypuszczani w tej samej chwili.
zdjęcie: Mountainbike Action
Four Cross (4X) – jest zbliżony do DS, ale na trasę wypuszczanych jest naraz 4 zawodników.
zdjęcie: bikeradar.com
Dirt jumping (DJ) – odbywa się na specjalnie przygotowanym torze (zbudowanym z hop ziemnych – dirtów). Polega na wykonywaniu skoków i w ich trakcie różnych ewolucji w powietrzu.
